کد مطلب:148620 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
تبیین سخن علی پیرامون امر به معروف و نهی از منکر
امام حسین علیه السلام از پدرش علی علیه السلام نقل می كند كه آن حضرت فرمود:
«ای مردم! پند و عبرت بگیرید از آنچه خداوند دوستانش را به آن، موعظه كرده است و آنجا كه دانشمندان را سرزنش كرده و می فرماید: «لولا ینهاهم الربانیون والاحبار عن قولهم الاثم؛
چرا دانشمندان نصاری و علمای یهود، مردم را از سخنان گناه آمیز (یا اعتقادات انحرافی) نهی نمی كنند؟!» [1] .
و نیز می فرماید: «لعن الذین كفروا من بنی اسرائیل علی لسان داود و عیسی بن مریم - تا آنجا كه می فرماید: كانوا لا یتناهون عن منكر فعلوه لبئس ما كنانوا یفعلون؛ لعنت شدند آنانكه از بنی اسرائیل كافر شدند، از زبان داوود علیه السلام و عیسی علیه السلام،... چرا كه آنها از بدیهایی كه مردم انجام می دادند، نهی نمی كردند، چه بدكاری انجام می دادند.» [2] .
خداوند از این رو آن دانشمندان و... را سرزنش كرده كه به خاطر طمع به اندوخته های مادی كه از جانب مردم به آنها می رسید، و به خاطر ترس از آنچه كه آنها از آن می هراسیدند، نهی از منكر را ترك می كردند.
با اینكه خداوند می فرماید: «فلا تخشو الناس واخشون و از مردم نهراسید و از من بترسید.» [3] .
و نیز می فرماید:
والمؤمنون والمؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر؛ مردان
و زنان با ایمان، ولی (یار و یاور) یكدیگرند و همدیگر را امر به معروف و نهی از منكر می كنند. [4] .
خداوند (در این آیه) امر به معروف و نهی از منكر را به عنوان وظیفه ی واجب از ناحیه ی خود «تشریع» كرده است، چرا كه خداوند آگاه است كه اگر این وظیفه ی واجب، اجرا و برپا گردد، همه ی فرائض و واجبات نیز، برپا خواهد شد، خواه آسان باشند یا دشوار، از این رو كه «امر به معروف و نهی از منكر» دعوت كننده ی بسوی اسلام به همراه ادای حق به صاحبانش و مخالفت با ستمگر و تقسیم (عادلانه) غنائم جنگی و جمع آوری زكات و انفاقها از موارد صحیحش و توزیع آنها در موارد حق خود می باشد. [5] .
«ای مردم! پند و عبرت بگیرید از آنچه خداوند دوستانش را به آن، موعظه كرده است و آنجا كه دانشمندان را سرزنش كرده و می فرماید: «لولا ینهاهم الربانیون والاحبار عن قولهم الاثم؛
چرا دانشمندان نصاری و علمای یهود، مردم را از سخنان گناه آمیز (یا اعتقادات انحرافی) نهی نمی كنند؟!» [1] .
و نیز می فرماید: «لعن الذین كفروا من بنی اسرائیل علی لسان داود و عیسی بن مریم - تا آنجا كه می فرماید: كانوا لا یتناهون عن منكر فعلوه لبئس ما كنانوا یفعلون؛ لعنت شدند آنانكه از بنی اسرائیل كافر شدند، از زبان داوود علیه السلام و عیسی علیه السلام،... چرا كه آنها از بدیهایی كه مردم انجام می دادند، نهی نمی كردند، چه بدكاری انجام می دادند.» [2] .
خداوند از این رو آن دانشمندان و... را سرزنش كرده كه به خاطر طمع به اندوخته های مادی كه از جانب مردم به آنها می رسید، و به خاطر ترس از آنچه كه آنها از آن می هراسیدند، نهی از منكر را ترك می كردند.
با اینكه خداوند می فرماید: «فلا تخشو الناس واخشون و از مردم نهراسید و از من بترسید.» [3] .
و نیز می فرماید:
والمؤمنون والمؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر؛ مردان
و زنان با ایمان، ولی (یار و یاور) یكدیگرند و همدیگر را امر به معروف و نهی از منكر می كنند. [4] .
خداوند (در این آیه) امر به معروف و نهی از منكر را به عنوان وظیفه ی واجب از ناحیه ی خود «تشریع» كرده است، چرا كه خداوند آگاه است كه اگر این وظیفه ی واجب، اجرا و برپا گردد، همه ی فرائض و واجبات نیز، برپا خواهد شد، خواه آسان باشند یا دشوار، از این رو كه «امر به معروف و نهی از منكر» دعوت كننده ی بسوی اسلام به همراه ادای حق به صاحبانش و مخالفت با ستمگر و تقسیم (عادلانه) غنائم جنگی و جمع آوری زكات و انفاقها از موارد صحیحش و توزیع آنها در موارد حق خود می باشد. [5] .
[1] مائده، 63.
[2] مائده، 78 و 79.
[3] مائده، 44.
[4] توبه، 71.
[5] وسائل الشيعه، ج 11، ص 403.